Weblog René Paas

Middenin de Sint Pieter in Rome ligt de platte steen van rood marmer waarop Karel de Grote in 800 tot keizer werd gekroond. Tot in de vijftiende eeuw zijn er in totaal 23 mannen op deze rode schijf tot keizer gekroond. 

In de troon in Westminster Abbey ligt de steen waarvan ze zeggen dat aartsvader Jacob die als kussen gebruikte. Op die steen worden al zeven eeuwen lang de koningen van Engeland gekroond. De steen heeft nog veel meer koninklijke zitvlakken gezien, want tot 1296 kregen op dezelfde ´Stone of Scone´ de koningen van Schotland een kroon op hun hoofd. Historici twijfelen helaas wel aan de authenticiteit van de steen die nu in de troon is ingebouwd.

Da’s natuurlijk jammer. Maar gelukkig twijfelt er vanavond niemand aan de steen die bij het stadhuis van Appingedam ligt. De burgemeesterssteen. Deze is niet om koningen en keizers te wijden. Maar wel de eerste burger van deze mooie stad. Ook al eeuwenlang.

“Burgemeester van Appingedam: je wordt het niet zomaar” verder lezen

Het komt geen dag te vroeg, die onafhankelijke afhandeling van de schadeclaims. De Groninger Bodembeweging, het Gasberaad, de gemeentebesturen en de provincie: we pleiten er al jaren hartstochtelijk voor. Onbegrijpelijk dat het pas vandaag gebeurde. Dat zo lang werd gedaan alsof dat niet kon. Maar ik ben heel blij dat deze stap tenminste wordt gezet. Eindelijk.

“Lang werd gedaan alsof het niet kon” verder lezen

Het Matthäus-seizoen is aangebroken. Het is dus geen toeval dat een berucht zinnetje me te binnen schiet als ik onderweg ben naar de jaarvergadering van de Stichting Urgente Noden: “Ihr habet allezeit Arme bei euch”. Was deze uitspraak van Jezus een voorspelling? Een voorschrift zelfs? Of een uiting van berusting? Hebben we altijd armen bij ons? En zo ja, wat moeten we dan doen?

“De hoek waar de klappen vallen” verder lezen

Nee, er was veel dat haar niet beviel. De inrichting van de kerk. De mensen die er zaten. En het gebrek aan respect en goede smaak. Ze was boos en liet dat de aanwezigen in de Petruskerk in Leens goed merken. Briesend nam zij plaats in de bank van haar familie: Tjarda van Starkenborgh Staghouwer.

Foto: Groninger Archieven

“De erfenis van Van Starkenborgh” verder lezen

Stralend voorjaarsweer. Op de vlaggen van vandaag zie ik hetzelfde poppetje dezelfde boom planten als veertig jaar geleden. Ik heb hem nog. Mijn houten ‘Nationale Boomfeestdag’-lineaaltje met daarop een tekeningetje van wijlen Dick Bruna. Boomfeestdag, vanmorgen in Hoogezand, is vooral een feest der herkenning. Ik loop door het kletsnatte Gorechtpark op nette schoenen. Fout natuurlijk. Gelukkig hebben de burgemeesters en de wethouders en vooral de kinderen iets stevigers aan. Zij zijn klaar voor het echte werk. En ze kunnen haast niet wachten. Vanmorgen zullen ze met een paar honderd kinderen van 14 scholen 7000 bomen en struiken planten. “Kunnen bomen gemeenten verbinden?” verder lezen

De nieuwe ‘Golden Raand’ ligt in de bus. Het is het lentenummer, maar zo’n blad wordt ver van tevoren gemaakt. En zo komt het dat in het blad staan foto’s van mijzelf staan bij de idyllische Coendersborch, tussen idyllische sneeuwresten. Ik weet nog goed hoe koud het was tijdens het poseren. Ik kan het zelfs zien aan de bevroren glimlach op mijn gezicht.

“Pareltjes in de ‘Golden Raand’” verder lezen

In Nederland herdenken we op 4 mei de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Op 5 mei de bevrijding. Maar vorig jaar was ik in Appelbergen. Op 3 mei. Bij de herdenking van de slachtoffers van de meistaking in 1943. We stonden er stil bij de dood van 16 inwoners van Marum. Ze waren willekeurig, in een vergeldingsactie, die derde mei door de Duitsers opgepakt. En diezelfde dag doodgeschoten.

“Het verdriet van Wagenborgen” verder lezen

Vroeger – dat wil zeggen: een paar eeuwen geleden – werd je in Appingedam niet zomaar burgemeester. Je werd publiekelijk ‘aangezworen’, zoals dat toen zo mooi heette. Hoogwaardigheidsbekleders in lange zwarte mantels trokken in een stoet naar het centrum van de stad. Daar moest de nieuwe burgemeester op de ‘burgemeesterssteen’, onder grote publieke belangstelling, plechtig de eed afleggen. “De vrouw die op een steen wilde staan” verder lezen

‘Den Haag wordt overspoeld door Groningers’, meldde de radiopresentator die mij vanmorgen interviewde. Dat valt wel mee. Want we passen samen in één bus. Maar we zijn wel de vertegenwoordigers van meer dan twintig Groningse en landelijke organisaties. Bewoners, ondernemers, de milieubeweging, de kerken, gemeenten en de provincie. Wij komen naar Den Haag omdat we verkiezingsbeloftes serieus nemen. “Aardgas: de betekenis van verkiezingsbeloften” verder lezen



‘Tussen servet en tafellaken’. Dat zijn de spreekwoordelijke afmetingen van een onhandig stuk textiel. Je kunt er immers de tafel niet mee dekken, maar het is veel te groot om je mond mee af te vegen.  Maar de zaken kunnen veranderen als de tafels kleiner worden.  Of als iedereen ineens een grote mond krijgt. Dan ontstaat er behoefte aan textiel tussen servet en tafellaken. “De taser van het openbaar bestuur” verder lezen