Alsof je leven ervan af hangt

Vorig jaar stond ik hier ook. In Zoutkamp. Toen droeg ik een overhemd en mocht ik de coast-to-coast-challenge wegschieten. En ik werd uitgedaagd om dit jaar met een provinciaal team aan de start te verschijnen. Het team is klein. Want vandaag fiets ik een stukje mee. Samen met gedeputeerde Erik Jan Bennema.

En vaak merk je het pas als het al te laat is.

500 kilometer in 24 uur. Niet iedereen fietst de hele afstand. Sommigen 'volstaan' met een aantal etappes. Maar toch... in één etmaal het hele land door, van kust tot kust. Van Zoutkamp tot Zoutelande. Leuk gevonden: want veel nierschade ontstaat door overmatig zoutgebruik. Nierschade komt vaker voor dan je denkt. En vaak merk je het pas als het al te laat is.

Daarom fietsen de deelnemers vandaag. Niet alleen om een sportieve topprestatie te leveren – al is die indrukwekkend genoeg. Maar ook om aandacht te vragen. Voor nierziekten. En voor wat je kunt doen om ze te voorkomen. En natuurlijk: om geld in te zamelen voor die bewustwordingscampagne. Want preventie redt levens. Fietsen alsof je leven ervan afhangt. En dat is dus ook een beetje zo. 

Steun de Nierstichting

Al fietsend spraken we met veel deelnemers. De meesten van hen wisten heel goed voor wie ze het deden. Ze hadden een familielid of een vriend die nierpatiënt was. Die wachtte op een transplantatie. Die elke dag aan een dialyse-apparaat hing. En dat motiveerde hen om te deze bizarre tocht te beginnen. Die motivatie hadden ze hard nodig: we hadden flinke tegenwind in het vlakke Friese land. West-zuid-west, kracht 4. Met uitschieters naar boven. 

Ik denk dat Erik Jan en ik hoorden bij de minst getrainden. En dat was te merken. Tegenwind of niet, het tempo was moordend, zeker in het eerste stuk. Met een rotvaart gingen we Lauwersoog voorbij, tegen de wind in aan de buitenkant van de Waddendijk, naar Friesland. We deden ons uiterste best om aansluiting te houden bij de topatleten voor ons. We waren welkom in hun wiel. En wij reden ook graag een beetje in de luwte. Want er waren stukken bij waarin we weinig praatjes meer hadden. 

West-zuid-west, kracht 4. Met uitschieters naar boven.

Zeker als het zwaar word, is elke vorm van steun welkom. Net als voor mensen met nierschade. Die niet kunnen wat wij vandaag doen. Maar die wel elke dag vechten. En die wij vandaag bij ons dragen. Het was een prachtige rit. Wij zwaaiden ons gezelschap uit, toen we bij Drachten linksaf gingen. Terug naar Groningen. Maar het was een voorrecht om een eindje mee te mogen rijden. 

Terwijl ik deze regels schrijf, is de tocht nog in volle gang. Dappere fietsers, in het donker, dwars door Nederland, van Zoutkamp naar Zoutelande. Ik wens hen heel veel plezier. Rij veilig. Geniet. En steun de Nierstichting.