Eén van de ‘vaste’ nevenfuncties van de commissaris van de Koning – in elke provincie, maar ook in Groningen – is het voorzitterschap van de provinciale afdeling van het Prins Bernhard Cultuurfonds. Er zijn nog een paar andere fondsen waarvan ik bestuursvoorzitter ben, het Scholten Kammingafonds en het Fonds voor de Landbouw. Maar het Cultuurfonds is onderdeel van een landelijke organisatie. Die heeft in elke provincie een afdeling die lokale of regionale projecten ondersteunt.
‘Paasrapport’ november 2018
November was een goed gevulde maand, waarin ik veel verschillende dingen heb mogen doen. Ik bracht werkbezoeken, hield lezingen, verrichtte openingen, reikte een prijs uit en mocht op verschillende bijeenkomsten gastheer of spreekstalmeester zijn. Daarbij kon ik een aantal keren mijn lessen Duits in de praktijk brengen.
Onderweg naar Den Haag. Het bord is een leugen…
Een vertrouwensmachine. Kan dat?
Persoonlijk associeer ik ‘blockchain’ eerlijk gezegd nog steeds met jonge mannen met hoodies, die nachten met elkaar doorbrengen in ‘hackatons’. En met bitcoins. En met crimineel geld. Dus ik was verrast toen ik zag dat mijn eigen oude rechtenfaculteit een internationaal congres over ‘blockchain’ organiseerde.
We ontvingen ze in het provinciehuis. En ik sprak ze toe. Keurige meneren en mevrouwen die toe waren aan een borrel na een aantal inhoudelijke sessies over de vraag hoe blockchain de belofte kan inlossen om een ‘trust machine’ te worden.
Marcel Hensema, nu ook in boekvorm.
De acteur en regisseur Marcel Hensema is een grote. Een echte ‘BG’er’ die ook naam maakte als BN’ er. Hij komt hier ‘weg’, zijn ouders hadden een cafetaria in Sappemeer. En hij begon te acteren bij de vooropleiding theater (De Voorziening) in Groningen. En daarna liep het al snel uit de hand.
Je zoekt de verschillen, maar vindt de overeenkomst
Of ik toch vooral mijn jas wil aanhouden. Want in de bomvolle Grote Kerk in Dordrecht is het acht graden. Tijdens mijn verhaal – zonder jas natuurlijk – worden mijn vingers zo koud, dat ik de velletjes papier niet meer van elkaar krijg. Koude tenen, warme harten. Mensen uit alle hoeken van het land zijn gekomen naar de opening van de tentoonstelling van ‘onze’ Henk Helmantel. Ik ben uitgenodigd om de tentoonstelling te openen. En dat heeft een bijzondere aanleiding.
“Je zoekt de verschillen, maar vindt de overeenkomst” verder lezen
Samenwerken vergt aspirine
Een ontmoetingsdag van statenleden uit Groningen, Friesland, Drenthe en Overijssel met parlementariers uit Niedersachsen. Vorig jaar kwamen ze bij ons in de statenzaal. Dus dit jaar zitten wij in de bus. Naar Hannover. Het zijn de buren, maar je bent langer onderweg dan naar Den Haag.
We voelen ons welkom. Maar het is altijd even wennen.
Ongegeneerd genuanceerd over democratie
Ik mag de deelnemers aan de ‘dag van de democratie’ verwelkomen in de statenzaal in het provinciehuis. De oudste van Nederland. Als je bedenkt dat we nog geen eeuw algemeen kiesrecht hebben, dan is indrukwekkend om te bedenken dat deze ruimte al vier eeuwen democratische ontwikkeling heeft meegemaakt.
Met vallen en opstaan. De staten van de gloednieuwe provincie Groningen vergaderden hier voor het eerst in 1602. De tachtigjarige oorlog was voelbaar. De Spaanse stad werd ingelijfd bij de Staatse provincie. De boel was bepaald ongezellig. Stad en Ommeland in een gedwongen huwelijk. De vertegenwoordigers van stad en ommeland hadden aparte voorvergaderingen en kwamen binnen door verschillende deuren. Dus ik denk dat de uitdrukking ‘niet door één deur kunnen’ hier is ontstaan. Deze statenzaal is gebouwd op grote verschillen van mening. Het is dus mooi dat we vandaag juist hier drie lezingen hebben over het onderwerp ‘Bouwen aan democratie’.
‘Geef een appel of een peer’
We maken ons vrolijk over Europa, dat het niet eens kan worden over de zomer- en wintertijd. Maar we zijn er in Groningen niet in geslaagd om een eenduidige avond voor Sint Maarten te vinden. In de krant stond een kaartje waarin zelfs in de stad gekleurde stippen stonden voor zaterdag, zondag en maandag. Het resultaat is dat wij thuis vanaf vanavond drie avonden klaar zitten met snoepgoed achter de deur. Want wij weten uit ervaring dat ‘een appel of een peer’ (zoals het liedje voorschrijft) echt niet meer kunnen. En dat geroutineerde kinderen ook om de mandarijnen heengrijpen.
Het is tegenwoordig een beetje zoeken naar de ware betekenis van Sint Maarten, die we hier in Groningen natuurlijk Sint Martinus noemen. Want 11 november is misschien wel wat te veel een snoepfeest geworden.
‘Paasrapport’ oktober 2018
De maand oktober staat wat mij betreft in het teken van iets waar we lang aan hebben gewerkt: het Nationaal Programma Groningen. Dat is de naam van een fonds van 1,15 miljard euro om ervoor te zorgen dat het goed wonen en werken is (of blijft) in het Groningen van na de gaswinning. En het is ook de typering van de gemeenschappelijke inzet van kabinet en regio om Groningen vooruit te helpen.
De dag na Ban Ki Moon
Het leek gistermorgen op de ontvangst van een staatshoofd. Oud-secretaris-generaal Ban Ki Moon van de Verenigde Naties had dan ook overnacht op het koninklijk paleis. En hij werd met een motorescorte pijlsnel langs de files naar Groningen vervoerd. Dat gebeurt niet elke eredoctor!
