Weblog René Paas

De feestelijke bijeenkomst over de Wunderline, vanmiddag in Winschoten, had alle trekken van een Duits-Nederlands samenwerkingsproject. Meer dan tien Duitse en Nederlandse en zelfs Europese autoriteiten spraken tot ons in speeches, videoboodschappen en in interviews, de laatste verzorgd door dagvoorzitter Margriet Brandsma. Er waren een Nederlandse en een Duitse staatssecretaris. En verder een onafzienbare rij burgemeesters en andere autoriteiten. Dat werd dringen bij het groepsportret. En toen we allemaal op het podium stonden, was de zaal eerlijk gezegd ook half leeg.

“De laatste ‘mijlpaal’” verder lezen

Oldambt is stoer. Karakteristiek ook. Door het ruige en weidse landschap. Maar ook door de mensen die er wonen. Daar is veel over geschreven. Toen ik drie jaar geleden werd voorgedragen als de nieuwe commissaris van de Koning in Groningen, heb ik het boek ‘De Graanrepubliek’ van Frank Westerman herlezen. Ik vond het opnieuw prachtig en ontroerend.

Maar het ging over vroeger. Voor de mensen die nu in Oldambt wonen, is het een geschiedenisboek. Ze zullen zich er lang niet allemaal in herkennen. Als we willen weten hoe Oldambtsters zijn, hebben we recentere literatuur. De profielschets die de gemeente Oldambt heeft gemaakt voor de nieuwe burgemeester.

“Een nieuw toneel voor Sikkema” verder lezen

Maandagmorgen. Ik ben onderweg naar de ‘kring’ van commissarissen van de Koning. We vergaderen met elkaar, we overleggen met Minister Ollongren van BZK. En we dineren vanavond in het Catshuis, met Premier Rutte en Minister Ollongren. En ik realiseer me dat het gezelschap er na vandaag heel anders uit zal zien. Johan Remkes nam al afscheid. En vorige week beëindigden nog twee collega’s hun werkzame leven.

Onze ‘doyen’, Clemens Cornielje, nam afscheid van zijn geliefde Gelderland. Vandaag is hij voor het laatst bij een kringvergadering. Ik bewonderde hem om zijn zorgvuldigheid en zijn doorzettingsvermogen. Regelmatig wist hij met zijn grote ervaring en gevoel voor verhoudingen de dingen in de juiste proporties te brengen. Clemens hechtte er erg aan dat we de tijd nemen om dingen met elkaar te bespreken. Rust te nemen en zaken te delen. Het ambt van commissaris wordt minder eenzaam als je het deelt met collega’s.

Clemens is al lang erg ziek. En hij was vastbesloten om stijlvol afscheid te nemen. Om het provinciehuis rechtop te verlaten. Ik weet dat veel mensen hem gunden dat dat ook daadwerkelijk is gelukt. Zijn vriendelijke inbreng wordt na vandaag gemist.

Vorige week nam de Provincie Utrecht afscheid van collega Willibrord van Beek. Vandaag is ook hij voor het laatst in de kring. Hij was ook jarenlang ‘mijn’ commissaris, want drie jaar geleden woonden we nog in Utrecht. Willibrord kreeg veel waardering, mondeling en schriftelijk, in de vorm van een liber amicorum. Daarvoor schreef ik de volgende bijdrage.

“De kring verandert” verder lezen

Storytelling is tegenwoordig hot. Dus ik besluit de ruim honderd aanwezigen een verhaal te vertellen: Er was eens een provincie in een uithoek van het land, waar het altijd slecht weer was. Die provincie had een heel slecht imago. Altijd kwam ze negatief in het nieuws. Journalisten doken fanatiek op de minpunten van onze provincie, over de leuke dingen hadden ze het nooit, terwijl die er natuurlijk volop waren.

“Er gaat niets boven… ja wat dan?” verder lezen

Zaterdagmorgen begint bij mij altijd met roeien. Dus ook in de ochtend waarop het voor het eerst vriest en waarin de avond ervoor – een rondje Eurosonic – nog voelbaar aanwezig is. Nu het zo koud is, zou ik best in bed willen blijven liggen. Maar we roeien in een acht, dus mijn team rekent op me.

“Een nationale popprijs in Groningen” verder lezen

Dit is mijn jaarverslag over 2018. Het leek me een goed idee om het snel klaar te hebben en op de nieuwjaarsreceptie van de provincie Groningen aan elke aanwezige een exemplaar mee te kunnen geven. Nu het jaar nog ‘vers’ is.

“Het overzicht van vorig jaar” verder lezen

Ik wens ons allemaal – ook namens Provinciale en Gedeputeerde Staten – ‘veul hail en zegen’. In een nieuw jaar dat begon met 270 containers. En met het onheil dat daardoor aanspoelt in het mooiste natuurgebied van Nederland. Gistermiddag sprak ik samen met Burgemeester Henk Jan Bolding met vrijwilligers die tussen Westernieland en Noordpolderzijl troep uit de moeilijk bereikbare kwelder te haalden. ‘Alsof er een vliegtuig is neergestort’, zo typeerden ze wat ze aantroffen. Dit is nog lang niet voorbij. Maar vrijwilligers en professionals zullen samen doen wat ze kunnen. Omdat het Wad ons aan het hart gaat.

“Samenwerken in een verkiezingsjaar” verder lezen

Eén van de irritante dingen aan gemeentelijke herindeling is dat het vaak leidt tot van die onbegrijpelijke namen. Je moet wel heel goed ingevoerd zijn om sommige historische en topografische vondsten te kunnen begrijpen. Gelukkig is er ook ‘Het Hogeland’ (met lidwoord). Een gemeentenaam die meteen vertrouwd aandoet. Het Hogeland, soms ook gespeld met dubbele o, is al eeuwenlang een begrip in onze provincie. 

“Een lot uit de loterij” verder lezen