Lees het ‘Paasrapport’ juni in magazinevorm.
Dingen anders doen
En dan komt zo maar het moment om iets te zeggen op het afscheid van Eelco Eikenaar. Zomaar, op een maandagmiddag. Weliswaar een hele warme. Zeker in deze bloedhete GS-kamer in het provinciehuis. Maar verder gewoon de eerste werkdag van de week.
Als ik een hond was…
Een grote Nederlandse bank adverteert met de slogan ‘ondernemen is vernieuwen’. Dat klinkt als een dooddoener: natuurlijk is ondernemen vernieuwen. Maar zo’n slogan komt ineens tot leven als je een ondernemer ontmoet, die niet kan ophouden te vertellen hoe uniek en innovatief zijn of haar product is. Of als je een bedrijf binnenloopt, dat haast uit z’n voegen barst van activiteit, creativiteit en vernieuwing.
Een toekomst voor oude kerken
Ademloos luistert de A-kerk naar Nicola Green. Historica en kunstenaar. En ‘keynote speaker’ op de conferentie van vandaag. Ze maakte kunstwerken van de ontmoetingen van religieuze leiders. En het wonderlijke is dat ze haar ook allemaal toelieten. De paus, de aartsbisschop van Canterbury, de Dalai Lama, de Amerikaanse opperrabbijn… Ze is een vrouw met een missie. Ze vindt het belangrijk om de wereldreligies in haar werk als gelijkwaardig te tonen. Met enige verwondering stelt ze vast dat dat nog niet eerder is gebeurd. En strijdbaar stelt ze vast dat de religieuze topleiders allemaal mannen zijn. 100%. En dat dat moet veranderen.
Gouwe Ouwe
In mijn agenda staat: ‘50 jaar Groninger kerken.’ Dat is natuurlijk het understatement van de eeuw! Sommige van onze kerken zijn bijna duizend jaar oud. Toch viel het me niet meteen op.
Misschien komt dat doordat ik ben opgegroeid in de Noordoostpolder. Een polder waar de dorpen op doordachte, regelmatige afstanden van elkaar liggen. Een afstand volgens de maatstaf die bij de aanleg van de polder gangbaar was: de fiets. Alle dorpen liggen dus op fietsafstand, in een kring rondom Emmeloord.
‘Paasrapport’ april 2019
Zo op het oog was april een goed gevulde maand. Tenminste, als je het aantal blogs dat ik hier post als maatstaf neemt. Want er zijn wel eens maanden met minder berichten, dus met minder bezoeken, minder toespraken, lezingen of inleidingen.
Toch voelde het ook een beetje als warmlopen langs de zijlijn. Dat zit zo.
Voorbeelden, dichtbij
Een paar honderd meter hier vandaan, in het Rijksarchief aan de Sint Jansstraat, gaven de Duitsers zich over. De Canadese luitenant-kolonel Jacques Dextraze speelde daarbij een hoofdrol. Hij overtuigde de Duitsers ervan dat verder vechten geen zin had.
Hub Oost-Groningen!
‘De aanhouder wint.’ Bij de Staatsloterij is het een twijfelachtige bewering. Maar als het ergens waar is, dan is het hier en vandaag. Bij de opening van de ‘Innovatie Hub Oost-Groningen’.
We danken dat aan een aantal mensen met een groot hart voor dit gebied. Mensen als André Heeres, Willem Jonker, Willem Foorthuis en Jakob Zwinderman, Aard Groen en Erik Heeres. Jeugdvrienden uit Pekela. Mensen die hier zijn geboren en daarna voor hun studie en carrière zijn uitgevlogen. Soms over de hele wereld.
Maar je kunt de jongens wel uit Pekela halen, je krijgt Pekela nooit uit de jongens. ‘Wat ons bindt, zijn Pekel en innovatie’, zegt Willem Jonker in het Dagblad van het Noorden. Want waar ze ook terecht kwamen, hun hart bleef bij Oost-Groningen. ‘Hier kom ik weg.’
Lid in de Orde van Oranje-Nassau
Het is de dag voor Koningsdag. De kenners weten dat dit de dag is waarop mensen met discutabele smoezen naar het gemeentehuis zijn gelokt om koninklijk onderscheiden te worden. 88 zijn het er dit jaar in onze provincie. Op een bevolking van een kleine 600.000. Dus, hoewel het woord ‘lintjesregen’ anders suggereert: een koninklijke onderscheiding krijgt niet iedereen. Het is behoorlijk exclusief. En het gaat zonder uitzondering om mensen die zich bijzonder verdienstelijk hebben gemaakt voor de samenleving.
De meesten van hen worden Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Vaak zijn dat mensen die al heel lang vrijwilligerswerk doen en waarvan mensen zeggen: die zouden ze nou eens een lintje moeten geven! En zo gaat dat ook, want een lintje komt niet zomaar uit de lucht vallen. Een koninklijke onderscheiding begint er mee, dat anderen het de moeite waard vinden om er een voor je aan te vragen. “Lid in de Orde van Oranje-Nassau” verder lezen
Coöperatie zonder kapsones
“Het is aan de Industrieweg in Noordhorn, achter het tankstation, bij het bordje ‘kantoor’. Parkeren kan voor de deur, of, indien vol, voor het fitnesscentrum aan de overkant van de straat.”
De instructies voor mijn bezoek verraden hetzelfde als het kantoorgebouw zelf: bij de Gebiedscoöperatie Westerkwartier hebben ze geen last van kapsones.