Een voorwoord voor Vindicat

Heel soms komt de post nog per koets. Dat is meestal in de laatste week van het jaar het geval, wanneer ik de almanak van Vindicat krijg aangeboden. Voor een ‘smoelenboek’ is het veel te dik natuurlijk. De almanakcommissie, die het boekwerk heeft samengesteld, komt de koets uit en wordt ontvangen in het provinciehuis. Eerst koffie, want vaak is dat nodig.

Ook in de afgelopen jaren, toen Vindicat onder vuur lag vanwege nare gebeurtenissen in het corps, ben ik doorgegaan met het schrijven van een voorwoord in de almanak. Soms een beetje vaderlijk, belerend. Ik weet niet zeker of het diepe indruk maakte. Dit jaar is de toon een beetje gemoedelijker…

Ah, Groningen!

Het is een beetje mijn tweede natuur. Je mag het ook een tic noemen. Misschien zelfs wel dwangmatig gedrag. Waar ik het over heb? Als ik lees dat iemand een nieuwe baan heeft en er komt zo’n korte beschrijving zijn of haar levensloop voorbij, dan onthoud ik vaak de studieplaats. Dat blijkt nuttig.

Natuurlijk: met 15 universiteiten in Nederland, die samen zo'n 640 bacheloropleidingen aanbieden, is er een kans dat iemand niet studeerde in Groningen. Dat kan natuurlijk, statistisch gezien.

En echt, met Leiden of Utrecht - om een paar opties te noemen - is waarschijnlijk niets mis. Maar heb je in Groningen gestudeerd, dan zet ik in gedachten direct een vinkje achter je naam. Want dan hoor je bij de club. De club van ambassadeurs van Groningen. Van de mensen die hun hele leven een speciaal plekje in hun hart houden voor onze stad en provincie: ‘Ah… Groningen!’

En echt, met Leiden of Utrecht - om een paar opties te noemen - is waarschijnlijk niets mis.

De mensen die na hun opleiding, waar ze ook ter wereld gaan werken, voor altijd chronisch Groninger zijn. Ik wil de lezers van dit voorwoord dan ook allemaal feliciteren. Feliciteren met de goede keuze om hier te komen studeren. Goed gedaan!

Als je eenmaal je bul hebt en ergens werkt, zul je merken dat je het zelf ook van nieuwe collega’s onthoudt. Waar heb je gestudeerd? Om daar op enig moment op terug te komen. Om herinneringen op te halen. Om te vragen naar de bekende weg: Groningen, dan ken je vast … wel?

Wat ik maar wil zeggen: vanaf nu ben je eigenlijk niet alleen lid van Vindicat. Maar ook van een club die nog veel groter is. De club van iedereen die in Groningen zijn opleiding heeft genoten. Met nadruk op dat laatste woord.

Een club, waar je altijd een beroep op kunt doen.

Een club waar je bij wil horen. Gefeliciteerd dus!