Er zit een gat in mijn jaarverslag

Bij mijn eerste gemeentebezoek aan Loppersum, in de zomer van 2017, viel me iets bijzonders op. Want op het eerste gezicht had ik het de burgemeester en wethouders over de dingen die in de gemeente speelden. Er was iets met de onderwijshuisvesting. Er was iets met de organisatie van de zorg. Er waren problemen met het onderhoud van wegen en het was moeilijk om de begroting rond te krijgen. Maar bij nader inzien draaiden al die gespreksonderwerpen om één centraal thema dat als een soort refrein terug kwam. De grote gevolgen van de gaswinning. Voelbaar in alle onderdelen van de gemeente.

Het refrein is corona

Iets vergelijkbaars overkomt me nu ik in mijn jaarverslag terugkijk op 2020. Ook in dit jaar is enorm veel gebeurd. Hebben we met vereende krachten kansen benut en problemen het hoofd geboden. En jazeker, we vierden ook successen. Maar je hoeft niet eens beter te kijken om te zien dat dit een wel heel apart jaar was. Een jaar waarin we allemaal ontregeld werden door de pandemie die nog steeds voortwoedt.

Corona 2020 was het coronajaar. En bij vrijwel alle onderwerpen die ik in mijn jaarverslag bespreek, heeft dat gegeven invloed. Het refrein is corona. Covid19 ontregelt ons. En als de premier zegt dat het kabinet met 50% van de kennis 100% van de maatregelen moet nemen, gold dat in het afgelopen jaar voor ons allemaal.

Dit jaar is er niet eens een nieuwjaarsreceptie, maar er is ook een ander probleem.

Ik was begonnen om elke maand in een aantal blogs terug te blikken op bijzondere dingen die gebeurden. Het vorige jaarverslag was op de nieuwjaarsreceptie klaar, omdat het eigenlijk een stapel maandberichten, ‘Paasrapporten’ was. Zo vermeden we de corvee van jaarverslagen die we in de late lente nog moesten schrijven. En we vergrootten de kans dat er nog iemand in een terugblik geïnteresseerd was. Dit jaar is er niet eens een nieuwjaarsreceptie, maar er is ook een ander probleem.

Een gat in onze routine

Want ongemerkt sloeg corona een gat in de normale routine. De maandberichten en de blogs bleven uit. Ze werden mondjesmaat vervangen door filmpjes. De vele werkbezoeken en feestelijke openingen maakten plaats voor talloze telefoontjes. Hoe gaat het met jullie? En de bezoeken die ik na de eerste schok weer begon af te leggen gingen allemaal over Groningers in Covid-tijd. En ze leenden zich lang niet altijd voor publicatie.

Ik heb daarom gekozen voor een andere, meer thematische opzet dan de vorige keren. Verdwenen zijn de overzichten van activiteiten per maand. Daarvoor waren er in grote delen van het jaar domweg te weinig publieke optredens. In dit jaarverslag sta ik stil bij de hoofdbestanddelen van mijn werk als commissaris van de Koning in Groningen. Het is om inzicht te bieden in een ambt dat niet altijd transparant kan zijn.

En ze leenden zich lang niet altijd voor publicatie.

De omslag van het jaarverslag bevat een symbolisch gat. Het gat dat het virus sloeg in een groot deel van ons leven. Het boekje begint met een verhaal dat – net als de rest van het jaarverslag - geheel voor eigen rekening is. Het is losjes gebaseerd op de toespraak die ik dit jaar hield bij de opening van het hogeschooljaar van de Hanzehogeschool. Het thema vind ik in deze tijd heel passend: het vergroten van het besmettingsgevaar van geluk. Die opdracht slaat een brug naar de nieuwjaarstoespraak en daarmee naar het nieuwe jaar.

Het jaarverslag is voor iedereen digitaal beschikbaar. De link staat hier. Maar als u een boekje op prijs stelt, stuur dan even een berichtje naar secretariaatcdk@provinciegroningen.nl. Zo lang de (beperkte) voorraad strekt!