We zijn via een aanbesteding bij elkaar gekomen. Veel jaren geleden won hun werkgever de wedstrijd en kregen ze de opdracht. En sindsdien vormen ze ons gezicht. Heel vertrouwd, maar toch niet in dienst. En zoals het gaat... zoals we aan deze betekenisvolle medewerkers zijn gekomen, nemen we ook ineens afscheid van ze. Door de volgende aanbesteding. Na vele jaren. Een ander bedrijf won de aanbesteding. Nieuwe medewerkers van een ander bedrijf werken zich in. Nieuwe gezichten van de provincie.

Afscheid

Vandaag namen we met pijn in het hart afscheid van onze gastvrouwen en gastheren Johanna, Martin, Andrea, Robbert, Yvonne, Megan, Ferdie, Arie, Jarno, Wouter en Albert. Bijna onherkenbaar in hun gewone kleren stonden ze op de borrel die we voor hen in de 'plaza' aanrichtten. Hierna gaan ze samen nog wat eten. En daarna is er een goede kans dat we hen bij hun nieuwe klanten weer tegenkomen, als we ons melden voor een afspraak. Afscheid nemen bestaat wél. En vandaag was merkbaar. Er is niks aan. 

In de jaren dat deze mensen onze gastvrouwen en gastheren waren, is er veel veranderd. Vroeger was er een behoorlijke kans dat je gewoon kon doorlopen als je de indruk wekte dat je hier werkte. Of dat je wel wist met wie je een afspraak had. Wij waren heel anders dan de rijksoverheid. Of de Tweede Kamer of het Europees Parlement, waar je zelfs door de scan moet. En ook bij onze Drentse collega's waren de sporen van de Molukse gijzelingen, een half mensenleven geleden, nog lang zichtbaar. Zware beveiliging.

open waar het kan, dicht waar het moet.

Ondertussen is er bij ons wel wat aan de al te losse beveiliging gedaan. Ik geloof dat wij nu zijn in ons provinciehuis een mooie balans hebben gevonden. Het motto van de aanpak waarin we nu gastvrijheid en veiligheid combineren is: open waar het kan, dicht waar het moet. Natuurlijk wil je dat het provinciehuis voor iedereen vrij toegankelijk is. Het is tenslotte een plek voor alle inwoners van Groningen. Hier wordt gewerkt aan hun toekomst. Nemen de Staten besluiten met de intentie om Groningen een beetje mooier te maken.

Mensen

Er kwamen poortjes. We hebben camera's en een paar deuren die niet vanzelf open gaan. Maar het belangrijkste zijn de mensen. De mensen die sinds 2018 gastvrijheid en veiligheid op onze werkplek een gezicht hebben gegeven. Hier, in het oude gedeelte. En zeker ook ‘over de brug’.

Dat deden ze op de ‘gewone’ werkdagen (die vroeg beginnen en heel laat eindigen). Maar zeker ook op de dagen die net even wat anders waren. Zonder volledig te willen zijn, noem ik er een paar: Koningsdag Groningen 2018, Het boerenprotest 2019, waarbij men met de deur in huis viel. Persoonsbeveiliging van Collegeleden die een spannend bezoek moesten afleggen. Beveiliging bij discussies over stikstof, energietransitie, gemeentelijke herindelingen in diverse dorpshuizen. In zaaltjes of hier in ons provinciehuis.

En dat dan ’s ochtends vroeg tot aan ’s avonds laat.

Het waren vertrouwde gezichten. In het Noorderplantsoen bij ons jaarlijkse Noorderzon-diner. Of, heel iets anders, bij het IPO-congres in de Martinikerk en Aa-kerk. Ze waren in touw als er weer een minister, staatssecretaris of een DG langs kwam (of een staatssecretaris wat langer een kamer kwam huren). De deelname van Geert Wilders aan het Noordelijke verkiezingsdebat hier betekende ook wat voor hun werk. En toen in 2021 de kabinetsformatie voor een deel gebeurde in ons provinciehuis, waren zij ook voor en achter de schermen actief.

Betrokken

En dan zwijg ik nog over de bijzondere momenten. De Open Monumentendagen. De Urban walk & Urban trail. En de diners die we hier hebben gehouden, bijvoorbeeld rondom Eurosonic/Noorderslag. Kortom: door de week, in de avonden en ook in weekenden konden we een beroep op dezelfde mensen doen. En dat dan ’s ochtends vroeg tot aan ’s avonds laat. Professioneel. Betrokken. Aandachtig. Alert.

Je zou kunnen denken dat we onafscheidelijk waren. Maar vandaag is het afscheid. Onvergetelijk was het wel. Onvergetelijk goed. Ik wil jullie hartelijk bedanken, dat wij ons bij jullie in goede handen voelden. Onze inwoners en bezoekers zich hier welkom en gezien wisten.

Ik overhandig een symbolisch cadeautje. Een bouwpakketje voor een vogelhuis met 'Groningen' erop. Omdat een vogelhuis een prachtig symbool is. Je moet het zelf ophangen. Je kunt er in- en uitvliegen. En het moet vooral gastvrij, open en veilig zijn. Ik bedank de mensen die jarenlang voor ons zorgden. Ik wens hen alle goeds. En hopelijk komen we elkaar gauw weer tegen!