Een blik vanuit de coulissen, vlak voor het concert begint.

Ik ben blij dat ooit het besluit is genomen bij SNN om het Prins Claus Concert te ondersteunen. Het podium zit bomvol getalenteerde muziekstudenten van ons Prins Claus Conservatorium en van de Hochschule für Künste Bremen. Een compleet Hanze Symfonieorkest.

Transpiratie en inspiratie

Muziek houdt ons - net als andere kunst - een spiegel voor. Elke musicus kan vertellen dat je er met alleen talent niet komt. Het is vallen en opstaan. Repeteren en studeren. Meer transpiratie dan inspiratie. En nee het komt niet in één keer goed.

waar een psychiater aan te pas moest komen

Dat was bijvoorbeeld het geval met het Eerste Pianoconcert van Rachmaninov dat vanavond wordt uitgevoerd. De première werd zo slecht ontvangen dat de componist in een diepe depressie belandde, waar een psychiater aan te pas moest komen. Maar zijn Tweede Pianoconcert werd een daverend succes.

Het komt niet in één keer goed. Het andere monumentale werk dat we vanavond beluisteren, is de Vierde Symphonie van Bruckner. Ook dit is een ruim 70 minuten lang durende levensles. Want Bruckner reviseerde sommige delen van de vierde na een paar jaar. Componeerde er een helemaal nieuw scherzo voor en hij gaf het werk zo'n zes jaar na de eerste uitvoering de finale definitief vorm. Niet in één keer goed dus, nee.

Grensoverschrijdend

Een symfonieorkest geeft ook een andere boodschap. Samenwerking tussen jonge mensen die nog nooit met elkaar hebben gespeeld - ook hier geldt: het gaat niet in één keer goed. Op intensief repeteren en samenwerking komt het aan. Tussen studenten van het Prins Claus Conservatorium en van de Hochschüle für Künste in Bremen. Grensoverschrijdende samenwerking is prachtig, maar ook keihard werken.

Volgens mij is iedereen in het Hanze Symphony Orchestra in staat om een solopartij te spelen. En sommigen zullen dat vanavond ook doen. Maar een hele avond luisteren naar een solopartij - dat is niet te doen. Want een solo doet het juist goed tegen de achtergrond van wat daarvoor of daarna muzikaal gebeurt. Door het gehele orkest.

Dankzij het hele orkest

Met een samenwerkingsverband als het SNN is het net zo. Het gaat vaak niet in één keer goed. Begin deze week maakte minister Kuipers van Volksgezondheid bekend dat het kinderhartcentrum van het UMCG open blijft. Maar de bewuste beslissing kwam niet vanzelf. En de week daarvoor besloot het kabinet dat de Johan Friso Kazerne in Assen open blijft. Ook dat ging niet in één keer goed. Er was de jarenlange dreiging om het hartcentrum in het Noorden op te heffen. En er waren herhaalde pogingen om de kazerne voor altijd te sluiten.

Als je de sociale media en de kranten, radio en televisie moet geloven, dan hebben deze beide successen heel veel vaders. En er waren solisten - mijn collega uit Drenthe en de burgemeester van Assen bijvoorbeeld - met opvallend krachtige solopartijen. Maar het succes was te danken aan ons hele orkest.

hoeveel persoonlijke emotie er in politiek zit

Het kinderhartcentrum bleef open vanwege de massale steun onder de bevolking. Vanwege de brieven die vrijwel alle volksvertegenwoordigers en alle kroonbenoemden uit de noordelijke provincies hebben gestuurd. Aan de talloze telefoontjes met woordvoerders in de Tweede Kamer. Aan de moties in gemeenteraden en Staten. Ik hoorde Statenleden het woord voeren die hun eigen leven of dat van geliefden te danken hadden aan dit hartcentrum. Zelden werd zo voelbaar hoeveel persoonlijke emotie er in politiek zit. En al die geluiden kwamen bij elkaar in een krachtig noordelijk geluid.

Ik denk dus dat we er allemaal aan hebben bijgedragen. Aan deze twee besluiten. Dan weer speelden we samen als één orkest, dan weer was er iemand die aan de beurt was voor een solopartij. Vanzelf goed gaat het zelden. Maar met intensieve samenwerking kom je een eind. Net als in het prachtige Prins Claus Concert.