Ik krijg - in een zachte groene omslag - de 194ste editie van de 'Groninger Studenten Almanak'. Sinds mensenheugenis staat in dat boek een voorwoord van de commissaris van de Koning, de burgemeester, de rector-magnificus en de voorzitter van het college van bestuur van de Hanzehogeschool. Ze willen weten of ik de almanak ook werkelijk léés. Ik vertel ze dat ik hem natuurlijk altijd even doorblader.

de eerste keer sinds jaren dat mijn voorwoordje niet al te vermanend is

Een luchtig gesprekje op een weinig studentikoos tijdstip: 's morgens om negen uur. Maar de tijden liggen nog niet zo lang achter ons, dat dat allerminst vanzelf sprak. Ik memoreer dat dit de eerste keer sinds jaren is dat mijn voorwoordje niet al te vermanend is. Mijn gesprekspartners haasten zich om uit te leggen dat er op Vindicat de laatste tijd veel is veranderd. Ze leggen uit dat de vereniging daaraan veel aandacht besteedt: het gedrag van leden binnen en buiten de vereniging. We praten kort over de aard van de verandering. Ik zeg dat ik hoop dat het beklijft, want 'culture eats strategy for breakfast'.

Enfin. Niets is zo moeilijk als de toekomst voorspellen...

Voorwoord: Onderweg naar morgen

Niets is zo moeilijk als de toekomst voorspellen. Maar toch: het ziet er naar uit dat dit studiejaar eindelijk weer eens een gewoon jaar wordt. Gewoon, in de betekenis van: dat je hoorcolleges kunt bijwonen en dat de werkgroepen niet meer, zoals de afgelopen twee jaar, vooral digitaal moeten. Dat je docenten dus gewoon kunt spreken en je je jaargenoten ook weer in het echt kunt ontmoeten.

Dat is iets om te koesteren. Want echt contact maken en zoiets als een vriendschap opbouwen, dat lukt toch het beste als je elkaar live ziet. En vrienden maken, soms voor het leven, dat doe je in je studententijd. Er is geen andere periode in je leven waarin je zo makkelijk met zo veel verschillende mensen in aanraking komt.

Als ik naar mijzelf kijk, dan zie ik dat ik nog altijd bevriend ben met een paar mensen die ik al heb leren kennen toen ik in Groningen studeerde. Zeker, we zien elkaar natuurlijk niet zo vaak als toen we studeerden. Maar het blijft wel zo, dat áls we elkaar zien, dat we dan heel makkelijk de draad weer oppakken. Alsof we elkaar gisteren nog spraken. Vrienden voor het leven. Nu hoor ik je bijna denken: dit is wel heel erg Opa vertelt nog eens over de tijd van de Grote Schoonmaak.

'Life is what happens, when you are busy making other plans.'

Misschien is dat wel zo. Wat ik probeer te zeggen, is dat je als student vaak bezig bent met plannen. (En ook als je niet plant, moet je op het laatst toch behoorlijk veel plannen.) De papers, de tentamens, de deadlines van een werkgroep, welke modules zal ik volgend semester doen, wanneer wil en kan ik een half jaar naar een buitenlandse universiteit? Allemaal heel belangrijk. Maar nog belangrijker is om die planning niet te dominant te maken. Je hoeft niet altijd onderweg naar morgen te zijn. Probeer ook in het nú te leven. Want studeren is niet alleen bedoeld om je voor te bereiden op morgen of overmorgen. Maar ook om ervaringen op te doen die nú belangrijk voor je zijn. Die nú de basis leggen voor morgen.

'Life is what happens, when you are busy making other plans.' Ik geloof dat het citaat van John Lennon komt. Hij heeft groot gelijk. De afgelopen jaren hebben veel studenten flink last gehad van Covid. Probeer daarom nu te genieten van je studietijd. Als dat ergens kan, dan is dat hier in Groningen.