Met de Noorderzon

Iedereen die vroeger goed heeft opgelet bij aardrijkskunde, weet het. De Noorderzon is een zon die een hele zomer lang niet ondergaat. Een dag waar geen eind aan komt. De middernachtzon. Hoe verder naar het noorden je gaat, hoe langer je van deze eindeloze dag kunt genieten.

Wie 'Noorderzon' opzoekt op het internet, moet lang zoeken voordat hij de middernachtzon tegenkomt. Het internet wordt gedomineerd door een andere Noorderzon: het fantastische festival dat we aan het eind van elke zomer hier in Groningen hebben. Waar we trots gasten ontvangen. Waar we flaneren met vrienden en bekenden. Waar we aan het eind van de zomervakantie ‘noorderzonnen’, om er een specifiek Gronings werkwoord voor te gebruiken.

Een mooie start

'Noorderzonnen', dat is samen een voorstelling bekijken in het Noorderplantsoen (ons eigen kleine Central Park, één van de huiskamers van onze stad), met elkaar eten en drinken. En praten en genieten. Ja, afscheid van de zomervakantie doet altijd even pijn. Maar een mooiere start van het werkzame leven is eigenlijk niet denkbaar. Elk jaar ontvangen de gemeente en de provincie gasten uit het hele land om gezamenlijk een mooie start te maken met het nieuwe seizoen.

Ja, afscheid van de zomervakantie doet altijd even pijn.

Je kunt het denk ik vergelijken met wat ons wel eens overkomt als we op de fiets zitten. Of gewoon uit het raam kijken. Met iets anders bezig zijn. Ineens schiet het je te binnen. Gewoon, omdat je op net een iets andere manier naar de werkelijkheid kijkt.

Dat is voor mij de kern van Noorderzon. Dat we elkaar treffen in een sfeer die net even anders is dan we gewend zijn. En misschien contacten leggen, of dat ene woord horen in een gesprek dat blijft hangen - en waarmee de komende tijd iets willen. Iets moeten. Maar laat ik de lat niet direct huizenhoog leggen vanavond. Het hoeft niet. Het mag.

Nij begun

Noorderzon markeert zoals altijd een ‘nij begun’. Ditmaal een politiek seizoen waarin van alles beweegt. Het wordt ongetwijfeld een spannend jaar. Als ik naar onszelf kijk: het nieuwe College heeft zich voor de zomer warmgelopen, maar moet nu echt aan de bak. En daar hebben we zin in.

Gloednieuwe Kamerleden die allemaal hun verkiezingsbeloftes serieus nemen

Als ik naar Den Haag kijk, dan kunnen we ons nauwelijks een demissionair kabinet permitteren. Het kabinet viel omdat het de asielkwestie niet kon oplossen. Maar daarmee is de crisis natuurlijk niet weg. De maatregelen op het gebied van gaswinning zijn nog vooral voornemens. En er zijn tal van kwesties die schreeuwen om maatregelen. Om keuzes. Laten we hopen dat de schade door 'controversieel' verklaarde onderwerpen deze keer meevalt.

In november zijn er Tweede Kamerverkiezingen. Die zullen leiden tot een enorme vernieuwing. Gloednieuwe Kamerleden die allemaal hun verkiezingsbeloftes serieus nemen, maar zich bezorgd afvragen: hoe ga ik dit doen?

Welbegrepen eigenbelang

Dat is een goede vraag. Die vraag is eigenlijk interessanter dan de vraag wie-met-wie en wie levert de premier. En het antwoord is altijd: samen. Met ons bijvoorbeeld. Groningen kan bijdragen aan de oplossing van veel 'kwesties'. Energie. Woningen. Landbouw en gezond oud worden. Dat willen we uit welbegrepen eigenbelang. Als elke regio telt, dan moeten onze inwoners dat merken. In het openbaar vervoer. Aan scholen in de nabijheid. En andere voorzieningen.

Juist dan hebben we elkaar nodig.

Kortom, we hoeven ons de komende tijd niet te vervelen. Er komt veel op ons af. En dat zeg ik, in het besef dat daar ook onderwerpen bij kunnen zijn die we nu nog helemaal niet in beeld hebben. Juist dan hebben we elkaar nodig. En daarom zijn avonden als deze zo nuttig. Want elkaar opzoeken gaat makkelijker als je elkaar al een beetje kent.


Dus als we vanavond net als onze gasten ‘met de noorderzon’ vertrekken uit het Noorderplantsoen, dan staat vast dat we elkaar vanavond niet voor het laatst hebben ontmoet.