Mit Mekoar

Het was een lang debat, vandaag in Provinciale Staten. Op een ongebruikelijk moment, middenin de periode, werden vijf nieuwe gedeputeerden benoemd. Naast Susan Top, die gedeputeerde bleef. Het nieuw samengestelde college wordt ondersteund door een nieuwe coalitie. Het is voor niemand een geheim dat dat moeite kostte. En een halfjaar, sinds de vorige coalitie bezweek. Ik zat naar het debat te luisteren. En het had trekken van algemene beschouwingen, waarbij de inbreng van het college soms node werd gemist. Maar het was een debat van Statenleden onder elkaar, aan de wieg van het nieuw samengestelde college.

 

Hoe gaat dat? Er was veel exegese van teksten uit het akkoord dat de onderhandelende partijen sloten. Wat er nou precies werd bedoeld. Maar het is logisch dat niet alles wordt uitgewerkt. Coalitieakkoorden beantwoorden vooral de vraag wat politieke partijen willen vastleggen voordat ze onderdeel willen uitmaken van een coalitie. Voordat ze gedeputeerden willen leveren voor een college. Het dagelijks bestuur, het college van Gedeputeerde Staten, moet de richting van het coalitieakkoord vertalen in concreet beleid. En er is volop gelegenheid om in de toekomst met het college in debat te gaan. 

Veel sprekers vertelden dat ze blij waren dat er eindelijk weer een college zit dat kan rekenen op de steun van een royale meerderheid. Ik ben net zo blij als zij. En net zo erkentelijk als veel sprekers aan de gedeputeerden die zich in de afgelopen jaren stevig hebben ingezet voor Groningen. En die nu hun ontslagbrief hebben geschreven. 

Liefde

Ik verheug me op de samenwerking in het college en wil die ook bevorderen. En op de samenwerking van het college met Provinciale Staten. Want vormgeven aan een democratie, fatsoenlijk bestuur, vooruitgang boeken, dat doe je Mit Mekoar, om de titel van het akkoord te citeren. 

Vondel schreef de Gijsbrecht in de zeventiende eeuw, toen onze Statenzaal nog nieuw was. Die eindigt met 'De liefde tot zijn land is ieder aengeboren.' In die tijd had 'land' nog een andere betekenis. Het ging niet over Nederland als natiestaat, maar in dit geval over 'Amstelland'. 'Land', dat was de streek waar je woont. De omgeving die je draagt. Het dorp dat je opvoedt. De stad waarin je je dankzij anderen kunt ontwikkelen. Je kunt zeggen: dat gaat over de provincie. De vele sprekers van vandaag laten zien dat die liefde nog bepaald niet is bekoeld. Ze spraken over de liefde voor Groningen. Want dat is óns land.

Ik denk dat die liefde belangrijk is voor ons allemaal. Liefde voor de democratie die we samen moeten onderhouden. Ik sluit de Statenvergadering in de hoop en overtuiging dat Mit Mekoar een typering wordt voor onze manier van werken. We zullen het met elkaar moeten doen.