Ook toen moeten mensen gedacht hebben: is dit een aprilmop?

Vandaag zit het 100-jarige Crescendo precies 50 jaar op de fiets. En dat komt omdat iemand in 1973, toen het even wat minder crescendo ging, in de groep gooide dat het allemaal heel anders moest. Vanaf dat moment werd Crescendo een fiets-show-band. In goed Gronings, of Fries - want dat hoor je in Opende ook - heet Crescendo sindsdien een ‘bicycle showband.’ Ook toen moeten mensen gedacht hebben: is dit een aprilmop?

En dat besluit in 1973 om het roer om te gooien, maakte het er niet makkelijker en ook niet goedkoper op. Want Crescendo moet nu niet alleen de leden van een muziekinstrument en een kostuum voorzien. Ze moeten er ook nog een fiets voor regelen. 

En het is sowieso moeilijker. Fietsen is op zichzelf al evenwichtskunst. Choreografie op de fiets is topsport. Ik zag op de site zelfs, dat ze wel eens een trainingsweekeind beleggen. In het filmpje bleek dat Crescendo niet opziet tegen de Elfstedentocht op de fiets. Ze rijden ook mee bij professionele wielerwedstrijden. Nog even, en hoogtestages maken ook deel uit van de voorbereiding.

Respect

De lat ligt hoog. En de prestaties zijn indrukwekkend. Ik vertelde vanmorgen thuis waar ik heen ging. Of mijn kinderen het kenden. Dat was niet zo. Toen ik een youtube-filmpje liet zien van het optreden Crescendo, zagen mijn kinderen meteen de unieke kwaliteit: 'Pap, als Nederland ooit de olympische spelen mag organiseren, weet ik wat de openingsact wordt'.

Als je als muziekkorps in staat bent om 60 nieuwe fietsen te organiseren, dan doe je iets goed. Het is allereerst natuurlijk knap dat je de financiering van die nieuwe fietsen voor elkaar krijgt. Dat je met de inkomsten uit optredens in staat bent om wat geld te reserveren. Dat je de weg weet naar verschillende fondsen, zoals het Prins Bernhard Cultuurfonds. Dat je sponsoren kunt verleiden om flink bij te dragen - dat is echt een prestatie.

Maar het belangrijkste natuurlijk, is dat je als muziekkorps zoveel actieve leden hebt, en zoveel optredens, dat je die fietsen ook echt nodig hebt. Waar je soms voetbalclubs hebt die met moeite elf spelers op het veld krijgen, daar is Crescendo in staat om meer dan 50 actieve leden te hebben. En ook nog eens een jeugdkorps in de benen houden. Het succes van Crescendo rust op de schouders van een heel dorp. Opende, inderdaad.

Buitenland

Misschien is de reden voor dit succes, dat je als lid van Crescendo de kans krijgt om ook in andere landen te spelen. Als ik het goed begrijp, hebben veel leden al een paspoort vol stempels. Crescendo bezocht bijna alle Europese landen een stempel in hun paspoort. En hebben ze ook al landen in Azië bezocht. Een aantal keren een maand in Japan. In 2018 was de band nog een groot succes in Moskou. Dat is in de wereld van nu bijna niet voor te stellen. 

Over dik een maand gaat Crescendo naar Amerika, naar het Tulip Time-festival, in Holland Michigan. De oude fietsen zijn al onderweg. In zeecontainers. Dus de nieuwe zijn hard nodig. Michigan, betekent dat de kans erg groot is dat Crescendo dan voor mensen speelt die de nazaten zijn van emigranten uit Nederland. Want in Michigan val je niet op als je Engels spreekt met een Fries accent. En de tulp, dat is sinds de 17de eeuw toch vooral een Hollandse bloem. 

Een topdag! Mooier wordt het niet.

Ik denk dat ze indruk gaan maken in Michigan. Want welke emigrant smelt niet, als die alleen al zulke fietsen ziet. Volendamse pakjes erbij... Een echte oma-fiets, gemaakt in Heerenveen. Dan moet je wel van staal zijn wil niet ontroerd raken.

Onder die nazaten zijn misschien ook kinderen of daar weer de kinderen van, van de eerste dirigent. Want Jeen Baron vertrok in 1948 naar Amerika. En ik heb begrepen dat er nog altijd 'Baronnen' in Crescendo meespelen. Het kan niet anders, dan dat het verblijf in Michigan een hartverwarmende ontmoeting wordt. Nieuwe herinneringen en trofeeën voor het mini-museum in het theater.

Knappe dirigent

Het voert voor nu te ver. Maar ik ben eigenlijk heel benieuwd naar de dirigent. Het kan niet anders, of hij is een natuurtalent op de fiets. Mijn ergste fantasie is met losse handen achteruit rijden. Maar ook als het minder acrobatisch is… Altijd met de handen los voor de muziek uit fietsen. En dan in spiegelbeeld aanwijzingen aangeven... Of, als hij dat niet doet, de showband al aanwijzingen gevend tegemoet rijdend, tegen de richting in... Samen muziek maken, dat is altijd een wonder. Maar wat een bicycle showband doet, is echt spectaculair. 

Nadat ik samen met de aanwezige kinderen (sommige kunnen in het Fries tellen van tien naar nul) de nieuwe fiets heb onthuld, word ik uitgenodigd voor het klapstuk. Ik mag op de nieuwe fiets een rondje meefietsen met de muziek. Een jongensdroom. Er worden foto’s gemaakt waarop ik met een veel te brede grijns meefiets. Een topdag! Mooier wordt het niet.

Ik hoop dat Crescendo voorlopig weer vooruit kan met de nieuwe fietsen. De fietsen die nu al onderweg naar Amerika zijn, gaan al 18 jaar mee. Dus ik ga ervan uit, dat het goedkomt. Op naar het volgende lustrum!