Energie uit golven op Orkney. Foto: Martijn Heemstra

'Paasrapport' juni 2025, Koude soep en warme samenwerking

‘Bovenal is de zee koude soep’, zingt Kamagurka. Toen ik deze maand met een grote Groningse delegatie in Schotland en op de Orkney-eilanden was, klopte dat beeld vrij aardig. Niet dat ik de temperatuur van het water werkelijk heb geprobeerd: de zee daar nodigt niet uit tot zwemmen. Het stroomt, het waait en het kolkt, waar de Noordzee de Atlantische Oceaan ontmoet. Juist daardoor gebeurt er in en rond het water van alles dat warmte oplevert: energiewinning, innovatie en samenwerking. Want ook aan de overkant van de Noordzee werken ze aan de energietransitie. Ook daar zoeken mensen naar houvast in de omslag van fossiel naar hernieuwbaar. En in die herkenning ligt de basis voor partnerschap.

 

De Noordzee verbindt dus. Letterlijk, tussen regio’s die elkaar begrijpen. We ontdekten in de Schotten de Groningers van Groot-Brittannië. De zee verbindt ook figuurlijk. De Noordzee blijkt een brug tussen mensen die hun toekomst in eigen hand willen nemen. Daarom waren we daar. En daarom bleken er goede kansen op duurzame samenwerking. 

  • Kamagurka & Herr Seele - Bovenal is de zee koude soep & Wally in Space (Lava), op youtube.com
  • De Noordzee als brug – niet als grens, op linkedin.com

Heet gegeten

Intussen was er in ons vasteland ook koude soep. 'De soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend', zegt het spreekwoord. Maar de Haagse soep was al lang afgekoeld. En het tienpuntenplan van de grootste partij bleek een koele aankondiging van breuk. Ik vind dat een verlies voor kiezers die dachten dat het dit keer anders zou gaan. En een verlies voor iedereen die weet dat stilstand achteruitgang is. Met name voor de delen van het land die net iets meer afhankelijk zijn van stevig landsbestuur. Gebieden zoals Groningen. 

Gelukkig gebeurde er hier ook veel dat wél energie gaf. Zoals de aanwezigheid van topwetenschappers in Groningen. De opening van het prachtige Feringa Building, waarin ik een rol mocht spelen. En het European Polymer Congress, dat een week lang Martiniplaza en de halve stad bezet hield. Zelfs hier ging het over zee en soep: in mijn welkomstpraatje vertelde ik de wetenschappers wat ze al lang wisten: hoe belangrijk hun werk is. Voor schaarse grondstoffen. Voor het klimaat. En voor het aanpakken van de plasticsoep in zee. 

vertelde ik de wetenschappers wat ze al lang wisten

De zee was deze maand dus vaker in beeld dan normaal. Aan het eind van de maand voer ik nog een eindje mee met de reddingsbrigade in Lauwersoog. En een week daarna fietsten Erik Jan Bennema en ik voor de Nierstichting... opnieuw langs de zee tegen de dikke tegenwind in. De zee is zeker koude soep. Maar ze bleek deze maand verrassend vaak bruikbaar als warme metafoor voor de junimaand. 

Een wijde blik in Schotland (Foto: Martijn Heemstra)