Tien jaar 'Wedde dat ...'

De bekendste afbeelding van Atlas staat bovenop het Paleis op De Dam, in Amsterdam. Atlas is een pechvogel, want hij kreeg een zware straf. Volgens de mythologie draagt hij het hemelgewelf, als straf voor zijn strijd tegen de oppergod Zeus. De eerste 'Atlas' van het mooie dorp Wedde was Marian Beltman. Zij pionierde door als eerste dorpsondersteuner te beginnen van Wedde. Maar ze ziet er gelukkiger uit dan Atlas. Want natuurlijk heeft ze dat niet als straf ervaren. En eigenlijk droeg ze ook niet het hele dorp.

Althans, niet letterlijk. Want figuurlijk komt het aardig in de buurt. En dat geldt ook voor haar opvolgers. De dorpsondersteuners dragen het dorp. En Wedde kan ook niet meer niet meer zonder dorpsondersteuner. De aanpak staat bekend als een uitstekende manier om de leefbaarheid en vitaliteit van een dorp in een regio waar de voorzieningen stukje bij beetje onder druk staan.

Ik mocht een keer Koning Willem-Alexander begeleiden, die gretig kennisnam van het project.

Een aanpak, die navolging verdient. Want de ervaring leert dat dorpsondersteuners goed voor de sociale cohesie zijn van een dorp. Ze brengen immers mensen bij elkaar. Mensen die elkaar anders waarschijnlijk niet zouden opzoeken.

De dorpsondersteuner blijkt zo niet alleen een sterke spil te zijn voor een huisarts, en daarmee voor de gezondheidszorg. De reikwijdte van de aanpak gaat verder. Banken en bibliotheken, ze hebben de dorpsondersteuner ontdekt. En bereiken zo mensen die ze anders waarschijnlijk niet meer zouden bereiken.

Wedde dat blijft niet onopgemerkt. Ik mocht een keer Koning Willem-Alexander begeleiden, die gretig kennisnam van het project. En later kwam ik er nog een keer langs, om te kijken hoe het ondertussen ging.

Ondertussen… bestaat Wedde dat zo maar tien jaar. Een lichtend voorbeeld voor iedereen die zich afvraagt hoe we samen een dorp kunnen dragen. ‘Wedde dat ’t lukt?’ Is een retorische vraag. Wedde laat zien dat het kan. Inmiddels tien jaar lang. Ik kijk uit naar de volgende tien!