Laat ik voor mezelf spreken. In september viel de basis weg onder de samenwerking van de coalitiepartijen. Toen dacht ik nog: er is vast snel een nieuwe coalitie. Maar ik zat ernaast. Want gaandeweg bleek het moeilijker dan gedacht. In oktober leek het nog een goed idee om even rust te nemen tijdens de herfstvakantie. En inmiddels staan we alweer aan de vooravond van Kerst.

Stabiliteit

Coalitievorming is het werk van politici, niet van burgemeesters of commissarissen. Ik zit dus op de tweede rij. Maar ik zie de emoties. Ik zie hoe zwaar de gesprekken zijn, zelfs voor mensen die zoveel met elkaar gemeen hebben. Mensen die allemaal willen bouwen aan de toekomst van Groningen. En die het besef dragen dat die toekomst niet alleen van hen is, maar van iedereen. Van de inwoners van Groningen. Van de generaties die na ons komen. Van onze kinderen.

Een bestuur dat richting geeft, dat luistert én levert.

We weten het allemaal. Groningen heeft behoefte aan stabiliteit. Aan een bestuur dat kan sturen in onzekere tijden. Een bestuur dat richting geeft, dat luistert én levert. Dat is onze verantwoordelijkheid. En ik hoop van harte dat we onze inwoners dat snel weer kunnen bieden.

Na vandaag breekt er een korte periode van rust aan. Het land vertraagt. De dagen zijn donker en kort. Het is een tijd om na te denken. Niet alleen over de formatie of de samenstelling van een nieuw college, maar over wat daarin besloten ligt: de toekomst.

Antwoorden

Want hoe moet het verder? Hoe ziet de toekomst van Groningen eruit? Die vraag, die ons hier vandaag bezighield, schreeuwt om een antwoord. En het goede nieuws is: we geven dat antwoord ook.

We geven dat antwoord bij de bespreking van de Leefbaarheidsvisie. Hoe zorgen we ervoor dat onze dorpen en wijken plekken zijn waar mensen zich thuis voelen? Waar het leven goed is?

We geven dat antwoord bij de ruimtelijke voorstellen die vandaag voorlagen. Bij het uitvoeringsprogramma voor cultuur, dat bijdraagt aan identiteit, verbinding en trots.

We geven dat antwoord bij Nij Begun. Dertig jaar investeren in een beter leven. Een ongekende kans, maar ook een grote verantwoordelijkheid. Hoe benutten we die het best?

Zelfs bij de hamerstukken gaven we stilzwijgend het antwoord.

Licht

Want één ding is duidelijk: hier in dit huis gaat het altijd over de toekomst. Omdat de toekomst onze kernopgave is.

En waar begint een betere wereld? Een betere toekomst? Die begint thuis. Bij de gesprekken rond de keukentafel, bij het werk dat wij doen in onze eigen gemeenschappen, bij de keuzes die wij elke dag maken.

Aan het eind van de week gaan we allemaal naar huis. Naar ons gezin, onze familie, onze vrienden. Ik wens ons allemaal dagen van rust en verbinding toe. Dagen waarop we vieren dat het licht terugkeert, dat er hoop is, zelfs in donkere tijden. En weten dat we zelf ook het licht aan kunnen doen. 

Dus laten we elkaar straks, in het nieuwe jaar, weer ontmoeten met nieuwe energie. Met een frisse blik en een warm hart. Om samen te bouwen aan een toekomst waarin Groningen kan bloeien, en waarin Groningers zich gehoord en gezien voelen. Want we weten het: een betere toekomst begint bij ons thuis. En vaak ook hier, in ons provinciehuis.