Er is iets met eerste exemplaren. Vooral met eerste exemplaren die officieel worden overhandigd. Ik heb vaak een eerste exemplaar van een boek in handen gekregen. En ook vaak getwijfeld over de vraag of dit boek wel echt het eerste exemplaar is. Bij het boek van vandaag is dat extra twijfelachtig. Op het provinciehuis ligt al een exemplaar! Ik kon vorige week al een ander eerste exemplaar inzien. En me zodoende voorbereiden op een reactie. Zodat ik iets kon terugzeggen nadat ik... het eerste exemplaar zou hebben gekregen.

Maar de vraag of dit nu het enige echte eerste exemplaar is, is natuurlijk niet belangrijk. Belangrijk is, dat het boek er is. Het boek dat de dertigste verjaardag markeert van de Culturele Commissie van Adorp. Ik denk dat maar weinig culturele commissies in staat zijn om terug te kijken op 30 jaar activiteiten met zo'n schitterende uitgave. In kleur, glanzend papier en met een harde kaft, zodat het tegen een stootje kan. Je moet dertig worden. En je moet energiek kunnen terugkijken op dertig jaar vol fantastische activiteiten.

Fijnproevers en alleseters

Dat het boek een prachtig boek is voor op de koffietafel, zegt alles over deze culturele commissie. De commissie die vandaag in het zonnetje staat. Met hardwerkende leden die in de avonduren - en ik schat trouwen in dat er ook wel wat uren overdag in zijn gaan zitten - nog eens is gaan praten met alle beeldend kunstenaars, schilders, musici, theatermakers en wie nog meer die de afgelopen drie decennia is geboekt door de commissie. Om pakkende interviews van die gesprekken te maken, die vlot lezen. Met prachtige, goed gekozen foto's en ander beeldmateriaal.

Ik geef het je te doen. Het resultaat mag er zijn. De inhoud laat zien dat onder de inwoners van Adorp, Sauwerd en Wetsinge commissieleden zijn die gedenkwaardige exposities en optredens hebben georganiseerd. Waar veel mensen uit de wijde omgeving op afkwamen. Of het nu gaat om schilderwerk, etsen, fotografie, papierkunst, kindertheater, keramiek, popmuziek of culturele educatie - er ontbreekt eigenlijk niets.

ook de alleseters onder ons kwamen aan hun trekken

Met die constatering opent het boek, nog voor het voorwoord. Ogenschijnlijk gaat die constatering gepaard met verbazing. Maar als je verder leest in het boek, wordt duidelijk dat er van verbazing geen sprake kan zijn. Want van meet af aan hebben de pioniers van het eerste uur aandacht gehad voor zowel de breedte als de diepte in de kunst en cultuur. Er werd rekening gehouden met fijnproevers, maar ook de alleseters onder ons kwamen aan hun trekken.

Cultuur verbindt

En natuurlijk putte de commissie uit het rijke culturele leven dat Groningen sinds jaar en dag te bieden heeft. En dus kwamen er exposities van mensen die zijn opgeleid op Minerva. Waren er musici met heel veel vlieguren op diverse podia in Groningen. Was er elk jaar een a capella-uitvoering van de Mattheüs Passie (die van Schütz, ik heb hem zelf mogen meezingen). Waren er in Adorp objecten van glas, maar ook van keramiek en papier en karton. Werden de glas-in-lood-ramen in de kerk ooit bedekt met vissenhuiden en hing er aan het plafond een schitterend mobiel van de voornamen die op de zerken op het kerkhof van Adorp te zien zijn.

Het was een schraal jaar voor de cultuur. En het is prachtig om de vitaliteit van de culturele commissie vandaag te vieren met veel mensen. Want kunst en cultuur zijn zuurstof. Zijn eten en drinken. Zo vitaal dat het de moeite waard is om er hard aan te werken. Voor en door mensen hier uit de buurt: gewoon omdat dat de moeite waard is. Omdat je iedereen het plezier gunt om iets moois te zien en te horen. Om te genieten. Of zelfs om zich te ergeren en die ergernis te delen. Want ook dan verbindt cultuur. Het geeft indrukken waar je jaren later nog aan terugdenkt.

110 exposities, 230 kunstenaars, 190 concerten en jamsessies, 20 films

Naar eigen zeggen heeft de commissie in de afgelopen dertig jaar zo'n 110 exposities georganiseerd. Waar 230 kunstenaars werk lieten zien. Zijn er 190 concerten en jamsessies geweest. Konden de Adorpers 20 films bekijken en waren er tal van excursies, kinderactiviteiten en educatieprojecten.

Het zijn indrukwekkende cijfers. Cijfers waar tal van bijzondere momenten en ervaringen achter schuil gaan. Van een beeld dat een enkele bezoeker nog altijd scherp op het netvlies staat. Van een concert waar mensen nog wel eens aan denken. Van ontmoetingen en gebeurtenissen, kortom, die een mensenleven zo de moeite waard maken.

Dertig

Ik kan me mijn dertigste verjaardag nog goed herinneren. Ik moest er erg aan wennen: dertig. Nu was de jeugd toch wel voorgoed voorbij. Pas later ontdek je wat je zelf niet kunt zien als je dertig wordt: dertig is jong. Dertig is op de top van je kunnen. Of misschien zelfs nog daarvóór.

Dit boek is nog lang niet uit.

Het mooie is dus, dat dit boek stilstaat bij een jubileum van dertig jaar. Maar dat er verder niks stil staat. Het boek heeft helemaal niets in zich van een afscheid. Zeker, de pioniers van het eerste uur geven zo langzamerhand het stokje door. Zoals overal tegenwoordig zullen de nieuwe vrijwilligers vast niet in rijden van tien tegelijk klaar staan. Maar ze zijn er wel: mensen die het leuk vinden om iets te organiseren. Die het leuk vinden om een platform te bieden voor mooie dingen. Die vreugde en voldoening beleven als bezoekers met plezier en voldoening een concert bijwonen of een expositie bezoeken.

En dus gaat de commissie op voor de volgende dertig jaar. Dit boek is nog lang niet uit. Het is een jubileumboek dat een tussenstap markeert. De gymzaal zit vol mensen die in het boek voorkomen. En straks is er nog een ronde. Het is een prachtige, zonnige dag. Niets kan de cultuur nog in de weg staan.