Het kerstverhaal begint met mensen die ver van huis zijn. En nergens welkom. Kerststallen hadden niet bestaan, als er wél plaats was geweest in een herberg. Herbergen heten nu anders. En ‘herbergzaam’ is een woord dat we moeten opzoeken. Het betekent zoiets als ‘gastvrij’, of ‘geschikt om in te leven’.

Het tegenovergestelde kennen we maar al te goed. ‘Onherbergzaam’. Een plek waar je niet welkom bent. Waar je nauwelijks kunt leven.

In het afgelopen jaar heb ik me regelmatig geschaamd voor de manier waarop we in Nederland omgaan met mensen die moesten vluchten. Mensen die vaak verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. Hier in Ter Apel is het enige aanmeldcentrum van Nederland. Het is overvol. Maar verder is er nergens plaats.

Onherbergzaam. Nog steeds.

Er is meer onherbergzaamheid. Bijvoorbeeld waar mensen eindeloos moeten wachten op duidelijkheid over de versterking van hun huis.

Nederland werd schatrijk door de opbrengst van het gas uit Groningen. Maar het zijn inwoners van onze provincie die daarvoor de prijs betalen. Het ontwricht buurten en dorpen. Het ontwricht levens. Veel mensen wachten veel te lang.

En onherbergzaam wordt het ook in het felle debat over corona. In de social media. In veel huiskamers en in de social media, Tussen familieleden en vrienden. Wat zijn we hard geworden in ons oordeel over elkaar.

Corona raakt ons allemaal. We moeten de feestdagen anders doorbrengen dan we wilden. Veel mensen zijn bezorgd hoe het verder moet. Maar harde tegenstellingen helpen ons niet. Ze maken het onherbergzaam.

Ik wens ons toe dat we begrip kunnen tonen. Een beetje herbergzaamheid. De Kerstdagen zijn een prachtig moment om daarmee te beginnen. Wie weet, houden we het vol.

En ik wens u goede Kerstdagen.

De kerstboodschap is ook te bekijken op YouTube.