Peter Veldhuis spreekt in de Martinikerk bij zijn eigen afscheid

Peters laatste rondje

Zo langs als ik commissaris van de Koning ben, dat is nu zo'n zeven jaar, kom ik Peter Veldhuis een paar keer per jaar tegen. Altijd in een vaste rol: als voorman van Tocht om de Noord.

De werkzaamheden die ik voor hem mag verrichten, verschillen. De ene keer mag ik de wandelaars bij de start van een tocht wegschieten. Soms mag ik hun wandelkaart afstempelen. Soms mag ik de lopers van een tocht na afloop iets zeggen. En vandaag mag ik een boek in ontvangst nemen.

Welk baantje Peter ook voor me bedenkt, bij de Tochten om de Noord, het is altijd leuk. Altijd zijn de wandelaars enthousiast. Over de organisatie, maar zeker ook over het landschap, het decor, waarin zij wandelen. Ook vandaag. De Martinikerk zit boordevol blije mensen die Groningen (en Noord-Drenthe) op z'n natst hebben beleefd. Schitterende regenbogen!

Peter heeft voor veel mensen met Tocht om de Noord Groningen letterlijk op de kaart gezet. Nou zijn er natuurlijk in onze provincie heel veel mooie ommetjes. Mooie dorpen en mooie kerkjes. Maar het is voor veel mensen net een stap te ver - om maar een passende beeldspraak te gebruiken - om die ommetjes, die dorpen en die kerken zelf, thuis aan de keukentafel, aan elkaar te verbinden. Voor die mensen (en daar behoren wij misschien allemaal wel toe) is het handig als iemand dat al voor ze heeft gedaan.

Klinkende evenementen

Dat was Peter. Hij deed dat door zoveel mogelijk gebruik te maken wat er al is. En soms door een verbinding te leggen die er misschien nog niet was.

En dat niet alleen. Peter zette de wandeltochten op als klinkende evenementen. Wie zich bij de start meldt, hoeft daarna eigenlijk alleen nog maar zijn of haar ene been voor het andere te zetten. En soms even rusten bij een kerkje, een dorpshuis of iets anders moois. Hoe eenvoudig kan het zijn.

Maar voor iets dat er eenvoudig uitziet, is vaak veel denkwerk aan vooraf gegaan. Het is 'Das Einfache, das schwer zu machen ist'. En ook veel tijd voor uitgetrokken. We kennen allemaal wel de uitspraak van Pascal Blaisse: ik schrijf je een lange brief, want ik heb geen tijd voor een korte. Niet dat Peter erop uit was om je tochten kort te houden. Maar wel om de tochten als klinkende evenementen neer te zetten. Zodat het klokgave PR voor onze provincie zou zijn.

En nu voegt hij bij zijn afscheid aan al die wandelingen nog iets moois toe. Om zijn nalatenschap veilig te stellen. Een soort 'how to'. Een handleiding hoe je dat eigenlijk doet, hier in Groningen: een evenement neerzetten om onze provincie volop in de etalage te zetten.

Beste Peter,

Je kondigde aan dat je op het hoogtepunt wilde stoppen. Maar niemand weet natuurlijk of dit écht het hoogtepunt is. Of volgend jaar niet nóg weer beter wordt. Maar na al die jaren inzet, is het een respectabele keuze. En vandaag is zeker een hoogtepunt. Zoveel wandelaars die de prachtige Groninger wolken hebben kunnen bewonderen. Loodgrijs. En vol regen. En die desondanks vol enthousiasme in de Martinikerk zijn aangekomen. Heel erg veel dank dat je het kostbaarste wat je hebt, je tijd, je energie, je creativiteit, zo gul hebt ingezet voor Tocht om de Noord. En dit boek. We kunnen er allemaal ons voordeel mee doen.

Het ga je goed, Peter! En graag weer tot ziens.